Rozdział 4 - What means to you, what means to me, and we will meet again?

-Właśnie widzę jakie to są gwiazdy... Spóźnienie musi być. W ogóle nie szanują swoich fanów.-narzekałam, gdy drugi z zespołów zszedł ze sceny jakieś 40 minut temu, a główne gwiazdy wciąż nie raczyły się pojawić. Technicy zawiesili wielka płachtę uniemożliwiając nam widok -niech nam jeszcze dadzą nauszniki.

-Przestań zrzędzić! W domu Cie uduszę!-wydarła się Michelle. Nagle zaczęła grać muzyka. Wszyscy zaczęli wrzeszczeć, skakać i aby nie zostać staranowana musiałam robić to samo. Kiedy wokalista zaczął śpiewać i pojawił się jego cień wrzaski były jeszcze głośniejsze, a gdy opadła kurtyna nie marzyłam o niczym innym tylko ciszy. Ujrzałam wokalistę i mnie zamurowało. Nie chciałam wyciągać pochopnych wniosków, bo z powodu krzyków i migających świateł mój mózg mógł wysyłać błędne sygnały. 'Może to tylko podobny facet. Przecież jest mnóstwo podobnych ludzi'. Postanowiłam przestać przejmować się wokalistą i skupić na muzyce. Koncert trwał ponad godzinę. Następnie zostaliśmy wzięci na scenę na ostatnią piosenkę i skierowani do jednego z pomieszczeń. Mieliśmy ustawić się w kółku i czekać na pojawienie gwiazd. Gdy muzycy weszli do pokoju zamurowało mnie po raz kolejny. Wcześniej się nie myliłam. Wokalista był tym mężczyzną, którego spotkałam miesiąc temu i spędziłam noc. Minę miał taką samą jak wtedy, gdy go spotkałam. Zaczęłam przystępować nerwowo z nogi na nogę i miałam ochotę jak najszybciej stąd wyjść. 

 

Jared

-Może zechce jego mość w końcu udać się do fanów?-podszedł do mnie Shannon.

-Spadaj. Dajcie mi w końcu spokój.-warknąłem.

-Fani czekają. Nie zapominaj, że to koncert charytatywny.-powiedział i podszedł do Tomo. Nie miałem najmniejszej chęci do nich iść. Wszystko dzisiaj mnie denerwowało. Cieszyłem się koncertem, a ta jak zwykle musiała to popsuć. Wstałem z fotela i ruszyłem z chłopakami do sali, gdzie byli fani, których obecność mnie dzisiaj irytowała. Weszliśmy do sali i zaczęły się piski, płacz. 'Boże... Chyba nigdy nie zrozumiem tych dzieci'

-Uśmiechnij się.-Shannon nachylił mi się do ucha.

-Hej! Miło znowu widzieć Was wszystkich! Stęskniliście się za nami, bo my za Wami bardzo!-sytuacje uratował Tomo. Nie marnując czasu podszedłem do pierwszych dziewczyn z brzegu.

-Świetny koncert! Byliście niesamowici! Podziwiam Was za oddanie dla Echelonu!-zaczęła paplać jak najęta.

-To wszystko dla Was.-powiedziałem z uśmiechem i podpisałem jej płytę. Przez tyle lat nauczyłem się doskonale kłamać i mój talent aktorski niezwykle się przydawał. Podchodziłem od osoby do osoby, nie mogąc się doczekać, aż znajdę się w jakimś barze.

-Zostaniesz ojcem mojego dziecka?!-pisnęła jedna tleniona blondynka ze łzami w oczach.

-Wtedy to byłoby nasze dziecko.-puściłem jej oczko i poszedłem dalej.

-Świetny koncert, Panie Leto!-powiedziała jedna seksowna, wysoka brunetka.-w końcu załapałam się na Wasz koncert w LA.-podała mi płytę.

-Może teraz będzie na to więcej okazji.-wymusiłem się na uśmiech i wyciągnąłem rękę w stronę dziewczyny stojącej koło niej, jednak nic mi nie podała. Podniosłem wzrok i okazała się być ona szczupłą blondynka. Skądś skojarzyłem jej oczy, ale teraz raczej skupiłem się na jej grobowej minie i założonych rękach.

-Chcesz autograf?-spytałem się jej jak idiota.

-Nie mam nic.-odpowiedziała. 'Może nawet i lepiej. O jedną mniej.'

-Jak to nie masz?!-wrzasnęła dziewczyna, której wcześniej dawałem autograf -dawaj brzuch -jednym ruchem odsłoniła blondynce brzuch, a po tamtej było widać, ze zaraz ją zabije. 'Z takim ciałkiem mogę zrobić wszystko' pomyślałem i nachyliłem się nad nią. Spojrzałem na jej tatuaż i mnie zamurowało. Przedstawiał pól aniołka, pól diabełka trzymającego krzyż. Był dość specyficznie wykonany, dlatego wiedziałem, że nie mogę się mylić. Spojrzałem jeszcze raz w jej oczy. Nerwowo przygryzała wargę, a gdy nasze spojrzenia się spotkały szybko odwróciła wzrok.

-Podpisujemy się na brzuchu? Będzie tatuaż?-z zamyślenia wyrwał mnie głos dochodzącego brata.

-Tatuowanie takich rzeczy, to debilstwo.-powiedziała blondynka i wtedy byłem już pewien, że to ona. Jak w transie poszedłem dalej, ale wciąż patrzyłem w jej stronę. Zaczęliśmy robić zdjęcia i nie moglem się doczekać, aż przyjdzie czas na nią. Było widać, że nie ma na to ochoty, ale jej przyjaciółki zmusiły ją siłą. Ustawiła się jak najdalej mnie i nawet na mnie nie spojrzała. Ludzie zaczęli pomału wychodzić i coś mnie podkusiło. Podszedłem do niej.

-Przepraszam...-zacząłem, odwróciła się w moja stronę i czekała, a ja nie wiedziałem co właściwie chciałem zrobić -wydawało mi się, że skądś Cię znam, przepraszam -wydukałem całkowicie zmieszany. 'Czasem się po prostu zamknij'

-Szukałeś pokoju -powiedziała, widząc zaskoczone spojrzenia koleżanek szybko dodała -to znaczy, w redakcji... Jakiś miesiąc temu.

-A tak... Po prostu...

-Jared!-usłyszałem zdyszany głos Katharine.

Nina.

-A tak po prostu...-zaczął nieźle zmieszany, ale przerwała mu blondynka biegnąca w jego stronę.

-Jared.-szepnęła i stanęła naprzeciwko niego ignorując innych.

-Eee... Poznaj...-odwrócił się w nasza stronę.

-Nina, Michelle, Sara i Ann.-A nas przedstawiła.

-A to jest Katharina.-wskazał na blondynkę, która mi się przypatrywała.

-Czy my się nie znamy?-spytała.

-Nie sądzę...-zaczęłam nieśmiało a niejaki Jared cały pobladł.

-Już wiem!-klasnęła w dłonie -jesteś kuzynka Samary!

-A no tak... jesteś tą Katherine.-uśmiechnęłam się do dziewczyny -przepraszam, ale Cię nie poznałam.

-Nie ma sprawy. Nie widziałyśmy się od jakiś 4 lat.

-Chyba tak jakoś będzie -z tego co pamiętam widziałyśmy się ostatnio na urodzinach mojej kuzynki, a przyjaciółki Katharine -Samary. Widziałyśmy się kilka razy, ale nigdy nie wchodziłam w jakieś bardziej zażyłe relacje z nią. Szczerze mówiąc za nią wtedy nie przepadałam. Ciągle gadały o jakiś pokazach mody i facetach, co w tamtym okresie zupełnie mnie nie obchodziło.

-Naprawdę się ciesze, że Cię widzę! Kilka razy pytałam się Samary co tam u Ciebie i planowałyśmy nawet wspólne spotkanie, ale zawsze coś wypadało.

-Chłopaki! Musimy się zwijać.-krzyknęła niska brunetka.

-Przepraszam.-Katharina odwróciła się do tyłu -słuchaj!-złapała mnie za rękę -teraz nie pogadamy, ale może wpadniecie jutro na imprezę?

-Jutro niestety muszę pracować...-powiedziałam spoglądając na bruneta, który cały czas bacznie mi się przyglądał.

-Nina! Masz wolne i zrobisz prace kiedy indziej.-Michelle uszczypnęła mnie w rękę.

-No w takim razie będę na Was czekać!-ucieszyła się -wreszcie sobie pogadamy, tutaj masz adres -wyciągnęła w moja stronę karteczkę.

-Na pewno się pojawimy!-Ann pomachała im na pożegnanie i wyszłyśmy.

-AAA!-usłyszałam jeden wielki pisk dziewczyn.

-Nie chce nic słyszeć. Zamknąć się i nie zadawać pytań.-wyciągnęłam ręce w obronnym geście i machnęłam na taksówkę.

-Co ty robisz?-zdziwiła się S.

-Jadę do Daniela. Nie mam ochoty słuchać Waszej ekscytacji.