Rozdział 3 - Rock'and'roll

4 tygodnie później

-Jesteś pewna, że mam jechać do NY?-Ann spojrzała na mnie niepewnie.

-Jasne, że masz jechać!-prawie, że krzyknęłam rzucając gazetą o stół.

-Ale...

-Jak zwykle ale! Jedziesz i tyle -próbowałam przekonać ją jak tylko mogłam.

-Laski! Spinać dupska! Rock'and'roll mała!-Michelle wleciała z wielkim hukiem do domu, rozwalając przy okazji wszystko na swojej drodze.

-Coś znowu wymyśliła?-zasłoniłam twarz poduszką bojąc się czegokolwiek z jej ust.

-Idziemy na koncert! Za dokładnie 3h! Szykować się!-przeskoczyła kanapę i znalazła się koło mnie.

-Jaki koncert?-spytała się Ann.

-30 Seconds To Mars!

-Nie słyszałam...

-Co pitolisz?! Nigdy nie słyszałaś?! Chłopaki wymiatają! Podziwiam kolesi! A jakie ciacha! Aww! Normalnie dostaje orgazmu jak przypominam sobie o oczach wokalisty!

-A co grają?-nie podzielałam jej entuzjazmu.

-Jak to co?! Rocka! Myślisz, że bym Cię wzięła na jakieś gówno?!-klepnęła mnie w kolana -idziemy! Rozerwiemy się!

-Nie mam ochoty...

-Daj spokój! Idziesz! Dla mnie!-zrobiła słodkie oczka.

-No dobraaa...-jęknęłam ulegając. Planowałam spędzić dzień przed telewizorem albo w jakieś dobrej restauracji, a ta wyciąga mnie na koncert gdzie roi się od emo nastolatek słuchających 'ostrej muzyki' i wzdychających patrząc na plakaty 'gwiazd'.

-No to idźcie się szykować! Chyba nie zamierzasz iść w tym?-złapała moja sukienkę w kwiatki. Wzruszyłam ramionami nie rozumiejąc o co jej chodzi.-chyba żartujesz... Sukienka w kwiatki i biały sweterek?

-Eee.-no a do cholery w czym mam iść? Bez przesady...

-Totalnie nie wiem co jest nie tak z Twoim mózgiem!-złapała mnie za rękę i pociągnęła w strunę mojej garderoby.

-Na serio muszę iść? Napalone nastolatki mnie nie kręcą.

-Musisz! A jak zobaczysz wokalistę, to sama się napalisz!-Michelle zaczęła wyrzucać ciuchy na podłogę.

-Ten wokalista to grał w Requiem, co nie?-S weszła do garderoby już praktycznie gotowa.

-Taaa... Świetny aktor i muzyk... Ideał...

-Którego kochają miliony nastolatek...-burknęłam z mina obrażonego dziecka.

-Okropna jesteś. Ten facet o którym opowiadałaś miesiąc temu na pewno do piet nie dorasta Jared'owi.-rzuciła we mnie białymi trampkami.

-Wątpię.-nie wiedzieć czemu dość często wracałam do oczu mężczyzny, z którym spędziłam jedną noc. Być może dlatego, że był on pierwszym mężczyzną, z którym spałam od zerwanie z Peter'em.

-Zakładaj to -podała mi krótkie, poszarpane spodenki, białą bluzkę z mozaiką zdjęć  i czarna ramoneskę. Pozostałości mojej dawnej szafy...

-Jestem na to za stara.

-Jezus! Dziewczyno, Ty masz 27 lat! To nie koniec świata!

-Dobra, tylko już się zamknij.-wzięłam ciuchy i przeniosłam do łazienki. Zrobiłam delikatny makijaż i byłam gotowa na jakiś głupi koncert.

-A posłuchaj tego!-Michelle wepchnęła mi do ucha słuchawkę.

-Co to jest?

-No piosenka!

-To wiem! Jaki tytuł?

-Capricorn. Z pierwszej płyty.

-Nawet, nawet.

-Nie nawet! Posłuchaj The Kill! Kocham ją.

-Ta jest fajna - Dźwięki wydobywające się z iPoda były naprawdę dobre.

-Jesteśmy na miejscu -powiedział taksówkarz. Wypakowałyśmy się z taksówki, a Michelle z Ann zaczęły tańczyć jak głupie.

-Tutaj jest kolejka.-powiedziałam dziewczynom, gdy te szły w przeciwnym kierunku od rozpalonych nastolatek.

-Mamy vipowskie bilety -Sara pokazała światu swoje ząbki.

-Suuper...-udałam entuzjazm.

-Chociaż udawaj -Skarciła mnie Michelle.

-A myślisz, że co robię?-spytałam z ironia.

-To marnie Ci wychodzi.-podała ochroniarzowi bilety, po czym przeszłyśmy dokładne przeszukanie, aż w końcu zajęłyśmy miejsce pod sceną koło kilku innych, nie mogących doczekać się koncertu ludzi. Za chwile wpuścili pozostałych i był tylko jeden wielki wrzask. Na scenę wyszli muzycy.

-To ten Twój przystojny wokalista?-zaśmiałam się do Michelle wskazując na scenę.

-Niee, kochaniutka. Będzie jeszcze jeden zespól i dopiero Marsi.-klepnęła mnie w głowę i powróciła do wrzeszczenia i skakania.